Wildlifefotografie in Tanzania
Alice van Kempen
Alice is winnaar van de CEWE Photo Award 2019 in de categorie Humor. Ze won deze prijs met haar eigen bedachte concept genaamd ‘furbex’. Dit staat voor urban exploring met een furry twist. Alice fotografeert haar hond in verlaten gebouwen. Denk aan kastelen, villa’s, scholen of ziekenhuizen. Hierbij staan veiligheid, voor haar hond en zichzelf, en respect voor de locatie voorop. Haar werk is terug te zien in toonaangevende magazines en boeken over de hele wereld.
Van honden- tot wildlifefotografie
Van jongs af aan ben ik al bezig met dierenfotografie. Hondenfotografie was jarenlang mijn werk, totdat ik overstapte op een zelfbedacht concept: furbex. Daar haal ik ontzettend veel plezier uit. Het brengt me op de meest bijzondere en verlaten plekken, samen met mijn hond. Dat is toch gaaf? Ook tijdens mijn vakanties fotografeer ik graag dieren. Samen met mijn man ben ik nu al een aantal keer in Afrika geweest om wildlife vast te leggen. We hebben Zuid-Afrika en Namibië nu al meerdere keren bezocht. Sinds kort mogen we ook Tanzania aan dit rijtje toevoegen. Doordat ik een selfiewedstrijd won, kreeg ik een tiendaagse reis voor twee personen naar Tanzania cadeau.
Naast wildlife mochten de plaatselijke honden natuurlijk niet ontbreken. Bij een bezoek aan een Masai dorp zag ik mijn kans schoon. De Masai is overigens een super vriendelijk en gastvrij volk.
Safariwagen met 360 graden zicht
In een groep, bestaande uit tien personen plus twee gidsen, gingen we op pad met safariwagens met uitklapbare daken. Met het dak omhoog heb je 360 graden zicht over de omgeving. Ideaal voor fotografie! Wij zaten met ‘slechts’ vier personen in de auto waardoor ik genoeg ruimte had om te fotograferen. En dat is maar goed ook, want we kwamen ontzettend veel wilde dieren tegen. Zo kwamen deze leeuwen wel heel dichtbij de auto’s. Dat was toch wel spannend. Je kon ze bijna aanraken.
Tip: Zorg voor stabiliteit
Zelf gebruikte ik een bonenzak die ik makkelijk op het portier van de auto plaatste. Vervolgens leg je je telelens erop en druk je het geheel aan. Zo heb je een stabiele basis voor je foto's. Je mag de auto niet uit vanwege de veiligheidsrisico's, dus een statief is geen optie.
Een krachtige sprong
Eén van de mooiste momenten van die reis was de sprong van een luipaard. Opeens zag ik dat het luipaard een draaiende beweging maken. Aan de lichaamstaal van het luipaard kon ik zien dat het in actie ging komen. Ik pakte snel mijn camera met telelens en zette mijn ellebogen op de rand van de auto. Een paar tellen later sprong het luipaard in de boom. Dan komt mijn jarenlange ervaring met hondenfotografie toch goed van pas.
Zwart-wit wildlifefotografie
Hoe dichter je bij de evenaar komt, hoe korter de schemering duurt. In deze periode is het licht op zijn mooist. Tanzania ligt niet ver van de evenaar, dus ik had maar een korte tijdsperiode waarin het licht echt mooi was. Omdat we met een groep reisden, gingen we vaak pas na zonsopkomst op pad wanneer het mooiste ochtendlicht alweer had plaatsgemaakt voor een felle hoogstaande zon. Foto’s waren hierdoor al snel vlak van kleur.
Om het beste uit de situatie te halen, heb ik veel foto’s omgezet in zwart-wit. Een keuze die goed uitpakte. Bij zwart-witfoto’s voeg ik ook graag wat extra contrast toe. Zo krijg je foto’s met veel karakter. Texturen komen ook veel beter naar voren, omdat er geen kleuren zijn die de aandacht afleiden. De ruwe huid van een olifant of neushoorn levert bijvoorbeeld prachtige foto’s op.
Artistieke inslag
Omdat we met een groep op pad waren, kon ik niet om de minuut vragen of de gids de auto wilde stoppen. Je moet ook rekening houden met de rest. Daarom heb ik soms vanuit een rijdende auto gefotografeerd. Dat kan natuurlijk met een snelle sluitertijd, zodat je beweging bevriest en scherpe foto’s maakt. Maar ik experimenteerde ook met wat langere sluitertijden.
Ik merkte dat de foto’s van zebra’s met een langere sluitertijd een gaaf effect gaven. De strepen op de vacht werden uitgerekt over het beeld. Het is net een soort panning. Alleen normaal gesproken beweegt je onderwerp, wat zorgt voor een wazige achtergrond als je de camera meetrekt. Nu stond het onderwerp stil, terwijl ik in een rijdende auto zat. Het is één van m’n favoriete foto’s van die reis. Je moet er wel van houden natuurlijk, maar het is in ieder geval weer eens wat anders.