Fan van de Formule 1

Techniek en auto’s

Techniek en auto’s zijn een grote passie van mij. In werk niet voor niets al jaren met veel plezier als automonteur. Fotografie is een grote hobby. Vooral de Formule 1 vind ik erg gaaf om vast te leggen. Dat doe ik al sinds 1994. In dat jaar bezocht ik met een aantal vrienden de Grand Prix van Portugal op het circuit van Estoril. We hadden besloten om daar onze vakantie door te brengen en dan ook maar meteen een Formule 1 race mee te pakken. Tot dat moment kende ik de Formule 1 alleen van de races op televisie. Maar in het echt maakt zo’n race veel meer indruk. Brullende motoren, coureurs die tot de limiet gaan, monteurs die binnen enkele seconden de banden wisselen en dan heb je nog de gewaagde inhaalacties. Er gebeurt zóveel tijdens een race! Ik was meteen verkocht.

Machtig mooie mannenweekenden

Na dat weekend bezocht ik nog vele Formule 1 races. Niet alleen in Europa maar ook daarbuiten. Zo bezocht ik de Verenigde Staten, China, Japan, Maleisië, Canada en Singapore. Vooral Singapore en Canada vind ik toplanden. Gelukkig heb ik een goede vriend, Henri , die dezelfde passie heeft voor het fotograferen van Formule 1 races.

Henri en ik reizen al jaren samen af naar GP’s. Dan maken we er echt een mannenweekend van. We beginnen tijdens de trainingen en kwalificatierondes al met fotograferen. ’s Avonds zitten we dan gezellig op een camping in de buurt. Foto’s vergelijken en mooie verhalen vertellen met een biertje erbij. Het helpt ook om de foto’s terug te kijken op je laptop. Je ziet dan namelijk veel meer details in vergelijking met je cameradisplay. Zo heb je nog de mogelijkheid om je instellingen te verbeteren met het oog op de wedstrijddag. Er is niets wat ons dan nog tegenhoudt. We fotograferen er dan ook lustig op los.

Een persoonlijk cadeau

Als ik nu naar mijn fotoboek uit 1994 kijk, dan lach ik om die foto’s. De fototechnieken en daarmee de kwaliteit van foto’s zijn enorm vooruit gegaan in de tussentijd. Ook die van de fotoboeken trouwens. Ik heb nog heel lang zelf foto’s ingeplakt in lege fotoboeken. Dat veranderde nadat ik een prachtig digitaal ontworpen fotoboek cadeau kreeg van een vriendin. We waren met een aantal vrienden op vakantie geweest naar Suriname. Vrij snel na thuiskomst in Nederland verraste zij ons allemaal met een fotoboek. Dat was zo leuk! Sindsdien ben ik zelf aan de slag gegaan met de ontwerpsoftware van CEWE.

Een vervelende ervaring met een externe harde schijf heeft hier ook aan bijgedragen. Op mijn harde schijf had ik al mijn foto’s opgeslagen, maar die besloot plotseling te crashen. Helaas had ik nergens een back-up gemaakt, waardoor ik in één klap al m’n foto’s kwijt was. Sindsdien laat ik mijn mooiste foto’s afdrukken in een fotoboek. Dat geeft ook veel meer voldoening trouwens. Mijn kast staat inmiddels vol met XL-fotoboeken. Met dat formaat (30 x 30 centimeter, red.) haal ik het mooiste uit mijn foto’s. Zeker als je een foto over twee pagina’s plaatst. Het kost wel wat, maar de kwaliteit bij CEWE is uitstekend. De fotoboeken zijn herinneringen voor het leven.

Een verhaal met een eigen foto

Van elk raceweekend maak ik twee fotoboeken. Zo heb ik genoeg ruimte om mijn foto’s groot af te beelden. Bovendien vind ik het leuk om raceverslagen toe te voegen. Bij die raceverslagen zoek ik dan een bijpassende foto die ik heb gemaakt. Hierdoor kan ik zo een oud fotoboek uit de kast pakken en je vertellen wie die race heeft gewonnen of welke raceauto is gecrasht. Zo beleef je de race opnieuw. Crashes horen bij de Formule 1 vind ik. Je hoopt natuurlijk dat alles goed gaat, maar het geeft wel een extra lading aan de races. Je ziet het niet voor niets terug in de media.

Unieke beelden

Als hobbyfotograaf heb je natuurlijk niet dezelfde plekken als professionals met een persaccreditatie. Daardoor is het best een uitdaging om een goede plek te vinden. Ik zou dan ook dolgraag nog eens een seizoen als persfotograaf langs alle Formule 1 wedstrijden gaan. Maar het hoeft niet altijd een nadeel te zijn. In 2010 fotografeerde ik bijvoorbeeld de crash tussen Sebastian Vettel en Jenson Button op het circuit van Spa in België. Omdat ik op een plek stond zonder persfotografen, maakte ik foto’s die niemand anders had.

Ik heb toen contact opgenomen met een bekende persfotograaf, Peter van Egmond, en hem mijn foto’s gestuurd. Hij belde me meteen terug en zei: ‘Als ik deze foto’s gisteren had gehad, dan hadden we grof geld kunnen verdienen’. Op dat moment was ik dus te laat, maar sindsdien zoeken we elkaar even op na de race. Ik laat hem dan mijn foto’s zien en hij kijkt of er interessante beelden tussen zitten die ze kunnen gebruiken. Daar hoef ik niets voor terug. De waardering voor mijn foto’s en de gezelligheid is me veel meer waard.

Inzoomen op wilde dieren

Als het even kan, dan combineren we de races in het buitenland met een vakantie. Als je er dan toch bent, kun je het er maar beter van nemen ook. Het liefst gaan we dan de natuur in. In 2006 waren Henri en ik in Canada. Dit land mag eigenlijk niet ontbreken op de lijst van een natuurreiziger. Na de GP van Canada gingen we dan ook de natuur in, op zoek naar wildlife. Nou, dat kregen we.

Ik weet nog heel goed dat we vanuit de auto een zwarte beer zagen lopen. Enthousiast dat we waren parkeerden we de auto en stapten uit om foto’s te maken. De beer liep over de oever van een lagergelegen rivier. Wij zaten op een hoger gedeelte wel veilig dachten we. We fotografeerden erop los terwijl de beer zich verplaatste. Totdat de beer opeens wel heel dichtbij was gekomen. Toen zijn we maar snel in de auto gaan zitten. Het blijft tenslotte wel een roofdier. Naast die zwarte beer zagen we nog veel meer wilde dieren: van walvissen, zeehonden en orka’s tot elanden en zelfs een zeearend. Dat zijn bijzondere ervaringen. Met een telelens kun je de dieren ontzettend dichtbij halen. Zo komt mijn telelens niet alleen bij Formule 1, maar ook bij wildlifefotografie goed van pas.