Reiservaringen overbrengen met foto’s

Jong geleerd, oud gedaan

Vijftien jaar oud was ik, toen ik met fotograferen begon. Ik was vrijwilliger bij een jongerencentrum waar ook regelmatig bandjes optraden. Dat vond ik leuk om te fotograferen, met mijn Minolta X300. En het ging me goed af. Op een gegeven moment vroeg een bestuurslid van het centrum of ik op zijn bruiloft wilde fotograferen. Dat was de opstap naar het serieuzere werk.

Uitbreiding van de specialismes

Aan het begin stonden mijn klussen nog veel in het teken van huwelijksfotografie. Met de digitalisering van de fotografie werd het maken van een trouwreportage gemakkelijker en daardoor toegankelijker voor veel andere fotografen. Daarom heb ik uitgebreid en ben ik mij rond 2005 ook gaan richten op andere vormen van fotografie. Naast trouw-, reis- en persfotografie, fotografeer ik ook graag sporters. Zo was ik ooit eens bij een wedstrijd van de professionele basketbalploeg uit Groningen, Donar. Een fanatieke fan die daar ook aanwezig was vroeg of hij foto’s van mij mocht kopen.

Fotoboeken als bijverdienste

Voor die fan heb ik meerdere foto’s in een boekje verwerkt. Dat bleek een goede uitbreiding op mijn klussen. Toen de plaatselijke voetbalploeg kampioen werd, heb ik ook een fotoboek ontworpen. Hierin stonden foto’s van het kampioenschap, close-ups van teamleden, maar ook foto’s die ik in de aanloop naar het kampioenschap al voor de Ommelander Courant had gemaakt. Samen met de sportverslagen uit deze krant, werd het een heel compleet fotoboek. Van het boek werden maar liefst 16 exemplaren verkocht.

Uit de hand gelopen

Ik maak en verkoop fotoboeken als mensen mij er naar vragen. Net als de fotografie is het een wat uit de hand gelopen hobby. Het afgelopen jaar heb ik 22 boeken verkocht. En toch zie ik het nog als bijbaantje. Ik hoef er niet perse veel aan te verdienen.

Allround fotografie

Al twintig jaar fotografeer ik ook als persfotograaf. Altijd voor dezelfde regionale krant, de Ommelander Courant. Dat was ook de aanleiding voor mijn overstap op digitaal. De krant vond het toch wel makkelijk als ik mijn foto’s digitaal kon doorsturen. De persfotografie is samen met mijn reisfotografie een belangrijke rode draad in mijn fotografiecarrière. Ik maak veel reizen, samen met mijn broer. Die reizen bieden altijd een goede gelegenheid om veel te fotograferen en mezelf daarin te blijven ontwikkelen. Een mooi voorbeeld daarvan is de foto van het ‘longneck meisje’ die ik in Thailand heb gemaakt. Dat is een portretfoto waar ik trots op ben. Terwijl portretfotografie een tak van sport is binnen de fotografie die ik eigenlijk het minst leuk vind.

Werkwijze

Verschillende soorten fotografie vragen ook om verschillende soorten instellingen. Op het voetbalveld bijvoorbeeld, gebruik ik graag een ISO van 400 of 500 met een korte sluitertijd. Dat leent zich goed voor actiefoto’s. Op de renbaan pas ik de instellingen weer aan als ik wil pannen. Een foto van zo’n voorbijrazend paard en de jockey is zo op zijn mooist als deze slepend genomen wordt met de kenmerkende onscherpe bewogen achtergrond.

Natuurlijk heb je verstand nodig van de instellingen op je camera. Ik ken de instellingen omdat ik al ver voor het digitale tijdperk heb leren fotograferen. Maar verder probeer ik niet te veel bezig te zijn met de instellingen. Soms is het zonde om er te veel mee bezig te zijn en het moment te verliezen. Fotograferen is vooral kijken. Mijn uitgangspunt is goed kijken tot het juiste moment, dan vliegensvlug schieten. Daarom gebruik ik ook altijd de autofocus.

Digitaal nabewerken maakt fotograferen een stuk makkelijker, hoewel ik ook dit probeer te vermijden. Neem als uitgangspunt dat je foto direct goed is, dan kan je nabewerking altijd nog gebruiken om hem nóg beter te maken.

Serieuze zaken

Een uit de hand gelopen hobby vraagt wel om serieus gereedschap. Ik werk met een Canon 1DX. Sowieso ben ik een Canon-fan. Het was daarom ook verrassend dat ik kort geleden al na tien minuten testen toch de winkel uitliep met een Tamron lens, een 150-600mm telezoom. Voor de sportfotografie gebruik ik een 70-200mm. Een statief probeer ik te vermijden, hoewel ik er niet altijd helemaal aan ontkom. Vooral bij ver zoomen.

De kwaliteit van de beschikbare fotoapparatuur wordt steeds beter. De digitalisering die mij veertien jaar geleden dwong me te verbreden, heeft dus ook een boel voordelen. Bijvoorbeeld het kunnen aanbieden van fotoboeken en de snelheid waarmee de kwaliteit van lenzen en camera’s verbetert.