Interview met Marleen Fouchier: “Op wereldreis ontdekte ik weer mijn passie voor fotografie”

Marleen Fouchier deelt haar inspirerende verhaal hoe ze van een hobbyfotografe een professionele fotografe werd.

Eigenlijk fotografeert Marleen al haar hele leven hobbymatig. Door herinneringen vast te leggen, brengt ze deze momenten later weer tot leven. Deze hobby werd pas écht geprikkeld toen ze met haar gezin op wereldreis ging.

Hoe het idee voor een wereldreis ontstond

Het idee voor een wereldreis ontstond toen Marleen en haar gezin in Duitsland woonden: “Vanwege het werk van mijn man, woonden we tijdelijk in Duitsland. Voordat we teruggingen naar Nederland ontstond het idee om op wereldreis te gaan. Onze zoons waren toen 13 en 15 jaar oud en leerplichtig in Duitsland. Doordat we ons uitschreven in Duitsland, verviel deze leerplicht. Dit gaf de vrijheid voor een wereldreis. Het lesgeven hebben we een halfjaar zelf opgevangen. Onze jongens hebben altijd braaf hun huiswerk voltooid, maar wel op de meest bijzondere plekken van de wereld!”

De wereld door de lens van Marleen

Oceanië en Azië

Bepakt met ieder een kilo werkboeken, vele gescande bladzijdes lesmateriaal en Marleen haar camera vertrok het hele gezin. Eerste bestemming? Singapore: “We zijn rechtsom over de wereld gegaan. Na een paar dagen Singapore, vlogen we naar Nieuw-Zeeland waar we de ‘Tongariro Crossing’ liepen; een prachtige ‘hike’ van 19.4 kilometer waar je door actief vulkanisch gebied loopt met geweldige uitzichten. Australië bood onverwachte ontmoetingen met pelikanen, ‘soldier crabs’, enorme fruitvleermuizen en een vogelbekdier. Een pijnlijke ontmoeting van onze jongste met een ‘blue bottle’, een soort kwal, was wat minder prettig. We bezochten ook de Cookeilanden. Tijdens de duikcursus leende het kraakheldere water zich uitstekend voor het maken van onderwaterbeelden met onze GoPro. Het gebrek aan een Wifi-verbinding op de eilanden, zorgde al snel voor ander vermaak, zoals: kokosnoten plukken, een zeilbootje maken van gevonden materiaal en natuurlijk een kampvuurtje stoken op het strand.”

“Het gebrek aan een WiFi-verbinding zorgde al snel voor ander vermaak.”

Noord- en Zuid-Amerika

Na dit tropische avontuur wachtte de volgende bestemming: Costa Rica. Marleen vertelt: “Tijdens mijn reis kwam ik erachter dat ik wildlife-fotografie fantastisch vind. Costa Rica biedt hiervoor volop mogelijkheden: kleurrijke vogels, bijzondere kikkers, gevaarlijke slangen en geweldige ara-papagaaien. We bezochten Costa Rica op het einde van een droogteperiode en uit het niets begon het keihard te regenen. We verbleven in een onderkomen genaamd: ‘Paraiso del Cocodrilo’. Voordat we terug bij ons hotel waren, moesten we eerst een klein riviertje oversteken. Een ‘cocodrilo’ fotograferen is leuk, maar liever niet met gevaar voor eigen leven. Naast Costa Rica bezochten we in Zuid-Amerika onder andere de Machu Picchu in het Peruaanse Andes-gebergte, Ecuador en de Galapagoseilanden. ”

“Een ‘cocodrilo’ fotograferen is leuk, maar liever niet met gevaar voor eigen leven.”

Na Zuid-Amerika vertrok het gezin noordwaarts: “Noord-Amerika is het land van de nationale parken: hier hebben we er veel van gezien, waaronder de Grand Canyon. Het kan daar flink heet worden. Om de Grand Canyon echt goed te zien, besloten we heen en weer te ‘hiken’ en te overnachten in een tentje. We vertrokken midden in de nacht vanwege de temperatuur. In de middag werd het hier 45 graden Celsius. We waren enorm trots toen we weer terug bij ons startpunt aankwamen!

Afrika

De laatste bestemmingen voor het gezin lagen op het Afrikaanse continent: “Onze reis eindigden we in Namibië. Hier reisden we met een 4×4-auto en tenten op het dak dwars door de mooiste natuurparken en zagen we het indrukwekkende ‘wildlife’. Het mooiste dat ik tijdens deze reis fotografeerde? Op een ochtend in Etosha was ik vroeg uit de veren om de zonsopkomst te bekijken. Mijn verwachtingen werden flink overtroffen. Ik zag een olifant bij een waterplas zijn ochtendgymnastiek uitvoeren: ene voet voor de andere kruisen, rekken en strekken en vervolgens door de knieën gaan. Geweldige beesten die olifanten!”

“Ik zag een olifant bij een waterplas zijn ochtendgymnastiek uitvoeren.”

“Don’t try this at home”

Tijdens de reis probeerde Marleen alles vast te leggen: soms tevergeefs en soms na wat capriolen: “In Peru fietsten we, in een mistige omgeving, 55 kilometer op een mountainbike van 4.400 meter naar 2.500 meter hoogte. Slingerend over de hoofdweg met daarnaast een enorme greppel, probeerde ik met één hand aan het stuur foto’s te maken. Later in Costa Rica reden we te paard langs een prachtige vulkaan. Ik had al moeite om op het paard te blijven zitten, maar kon het niet laten om foto’s maken van de jongens die ver voor mij uitreden. Ze hadden de dag van hun leven. Gelukkig zijn de foto’s mooi geworden en hield ik geen kleerscheuren over aan deze ritjes, maar: ‘Don’t try this at home!’.”

Na de reis

De wereldreis vormde de basis voor de jaren die volgden: “Sinds onze wereldreis ben ik steeds meer en professioneler gaan fotograferen. Dit ligt deels aan de betere camera’s die ik na de reis kocht, maar ook door de ervaring. Ik ging steeds meer experimenteren met de handmatige stand en andere lenzen. Onze kinderen en hun maatjes tennissen veel en hadden maar weinig actiefoto’s. Dat was een mooie kans! Ik nam vaak mijn camera mee om mooie foto’s van ze op de tennisbaan te maken en deelde die dan. Na een tijdje viel dit ook anderen op. Hierdoor kreeg ik de kans om, samen met dé tennisfotograaf van Nederland, op het ABN-AMRO-Tennistoernooi te fotograferen. Roger Federer, lange tijd de beste tennisser van de wereld, deelde zelfs een aantal van onze foto’s op Facebook en Instagram! Dit toernooi gaf me het vertrouwen en de boost die ik nodig had. Ik werd steeds vaker gevraagd voor opdrachten: zwangerschapsfotografie, familiefotografie en tenniswedstrijden.

Marleen heeft in de laatste jaren haar eigen stijl ontwikkeld: “In het begin wist ik nooit zo goed wat mensen met ‘een eigen stijl’ bedoelden, maar ik snap het nu. Ik merk dat ik vooral emoties wil vangen en foto’s wil maken met een verhaal. Deze stijl probeer ik ook in te zetten voor het goede doel. Tegenwoordig ben ik vrijwillig fotograaf voor Stichting Still. Deze stichting verzorgt herinneringsreportages voor ouders van zieke, stervende of overleden baby’s. Ik vind het heel waardevol om op deze manier van betekenis te zijn.

 

Tips van Marleen

Fotografie- en bewerkingstips

“Vroeger bewerkte ik mijn JPG-foto’s in een standaard Apple-programma. Tegenwoordig bewerk ik mijn RAW-foto’s in Lightroom waarmee ik veel meer mogelijkheden heb. Een fout in de belichting kan je makkelijk herstellen. Zwart-witfoto’s vind ik sowieso prachtig en in Lightroom heb je verschillende bewerkopties voor zwartwit.”

Voordat foto’s bewerkt worden, moeten ze eerst geschoten zijn. Wat zijn Marleen haar beste tips? Ze deelt het hieronder:

  • De beste camera is de camera die je bij je hebt. Op reis neem ik maar één camera mee; een allround camera met goede zoom die relatief licht is. Hierdoor hoef je geen moment te missen. Een te zwaar model laat je eerder thuis.
  • Experimenteer met diverse instellingen en kijk wat voor jou goed werkt. Laat ook de vaste fotografieregels los en probeer gewoon dingen uit, bijvoorbeeld tegen het licht in fotograferen.
  • Zoek inspiratie op internet of kijk YouTube-filmpjes.
  • Neem ook eens foto’s vanuit een andere hoek; liggend of door de knieën krijg je hele andere foto’s.
  • Experimenteer ook eens met de sluitertijd. Heb je geen statief om dit te doen? Gebruik gewoon een prullenbak of boomstam.
  • Sta vroeg op want je wordt beloond: het licht is dan vaak prachtig!
  • Maak veel fouten want van alle fouten heb ik het meeste geleerd.
  • En vooral, heb plezier en fotografeer met een lach!

Wat te doen met de foto’s?

“Ik maak veel fotoboeken, ook voor anderen. De CEWE-software vind ik heel gebruikersvriendelijk en de mogelijkheden zijn onbeperkt. Ik heb onlangs een aantal fotoboeken gemaakt met vlakliggende bladeren. Hierbij valt de vouw minder op, waardoor je de foto eenvoudig over twee pagina’s verdeelt. Hierdoor krijg je een soort posters in een fotoalbum. Prachtig om te zien! Na de wereldreis hebben we een aantal foto’s laten vergroten en aan de muur gehangen. Als ik naar de foto’s kijk, brengt het me direct terug naar onze mooie avonturen op reis. Ik plaats mijn foto’s ook online op Instagram en Facebook. Ik vind het overigens prima dat onze wereldreisfoto’s van iets mindere kwaliteit zijn. Het belangrijkste van deze foto’s is de herinnering aan waardevolle momenten met het gezin.

Bij de reizen die volgden, heb ik van ieder land een fotoalbum gemaakt. De laatste bestemmingen waren: Curaçao, Amerika en Mauritius. De ontwikkelingen die ik als fotograaf maak, zie ik terug in deze fotoboeken. Binnenkort gaan we weer op reis naar Zuid-Afrika en Swaziland, dat tegenwoordig Eswatini heet. Dit keer met z’n tweeën omdat de kinderen studeren. We reizen dan met een kleine camper en hebben geen strikte planning. Hopelijk zie ik tijdens een safari dan weer een fitnessolifant!