Deze maand hebben we het genoegen François Walschaerts te mogen ontmoeten. Hij werkt al bijna dertig jaar als persfotograaf. Ook al is het zijn kostbaarste goed, toch maakt François wat tijd voor ons vrij, zodat we meer te weten kunnen komen over hemzelf, maar ook over zijn reizen en zijn passie voor fotografie.

Waar houdt u rekening mee bij het voorbereiden van uw reizen?

Ik probeer zo licht mogelijk te reizen! In de jaren ’80 ben ik naar Australië geweest en nam ik mijn vier lenzen mee en dat was echt niet handig! Maar het was een goede les (lacht). Nu neem ik nooit meer teveel materiaal mee.

Welk fotomateriaal neemt u dan wel mee op reis?

Ik probeer te vertrekken met één body en twee of drie vaste lenzen. Ik probeer altijd een groothoeklens van 35mm mee te nemen, een 50mm en een 85mm.

Welke foto’s maakt u doorgaans tijdens uw vakantie?

Denkt u al op voorhand na over welke foto’s u ter plekke zult kunnen maken? Ik doe nooit iets met ‘voorbedachten rade’! Ik weet waar ik naartoe ga, maar ik weet nooit wat ik er zal vinden en dus ook niet wat ik ga fotograferen. Eenmaal ter plaatse probeer ik altijd te gaan waar anderen niet gaan, met andere woorden de plekken ver weg van de toeristische attracties. Ik denk dat je alleen zo authentieke foto’s kan  maken, foto’s met een ziel die echt een weergave zijn van het leven van de plaatselijke bevolking, hun cultuur en de architectuur van het land.

De foto’s van de mooie toeristische trekpleisters, daar vind je er duizenden van op internet; ik verkies de details, zelfs als dat betekent dat ik de enige ben die de context van de foto kent. Ik zoek altijd de origineelste foto of op z’n minst een standpunt dat anderen misschien niet gezien hebben.

Neem bijvoorbeeld deze foto van de ‘pont du Gard’. Wie zou eraan denken om hem van onderen te fotograferen? Maar ik hou van dat effect! En blijkbaar was er geen beter moment om hem te trekken: blauwe hemel aan de ene kant, wolken aan de andere …

Wat doet u met uw foto’s na uw vakantie?

De foto’s die ik echt goed vind, laat ik vergroten met de CEWE software. Soms laat ik ook gewone afdrukken maken op 10×15 en die deel ik graag uit aan vrienden die ook van fotografie houden. En als de gelegenheid zich voordoet, organiseer ik wel eens een tentoonstelling en laat ik enkele foto’s als postkaart afdrukken om ze uit te delen.

Bewerkt u uw foto’s zodra u thuis bent?

Nee, ik laat altijd een beetje tijd tussen voor ik eraan begin. Soms moet ik een maand wachten voor de euforie van de reis weg is en ik dus objectiever aan de slag kan. Dan zorg ik bijvoorbeeld voor een andere uitsnit en soms pas ik de helderheid of het contrast een beetje aan, maar ik probeer me altijd hiertoe te beperken.

Welke instellingen gebruikt u het vaakst bij het maken van uw reisfoto’s? Ik ben graag meester van mijn fototoestel en ik laat het dan ook altijd op handmatige modus staan. Ik moet enkel de lens kiezen die het meest geschikt is voor de foto die ik wil maken; groothoek of telelens. Maar ik probeer me vooral niet al te hard te focussen op de instellingen, anders mis ik het moment dat ik wil fotograferen.

Welke foto’s zou u willen delen met onze lezers?

Er zijn er zo veel! (lacht) Ik wil niet pretentieus klinken, maar ik hou van fotografie en wil die passie delen. Ik hou heel erg veel van deze foto uit Berlijn in 1988, net voor de val van de Muur. Je ziet er die mooie Trabantjes, netjes achter elkaar.

Er zijn ook mijn foto’s van op Nieuw-Caledonië, en meer bepaald op het eiland Marée, een van de 4 Loyaliteitseilanden trouwens. Je ziet er de ‘kanak’, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Caledonië en hun missie-jurken, destijds opgelegd door de missionarissen, maar ook de bereiding van de plaatselijke schotel, de bougna die gebakken wordt in grote bananenbladeren.
Ik speel ook graag met lijnen, symmetrieassen, scherptediepte en tegenlicht. En soms ook wel een beetje humor …

Heeft u tips voor onze lezers?

Heel eenvoudig, respecteer de privacy van de mensen. We leven namelijk in een wereld waar het respect voor privacy steeds zeldzamer wordt. Ik vind het belangrijk om de mensen hun toestemming te vragen voor ik ze fotografeer. Zo kan men u niet verwijten dat u bv. iets via de sociale media deelt zonder dat ze het weten. En een laatste tip: geniet van het nu! Ondanks mijn passie voor fotografie, gebeurt het dat ik op vakantie een hele dag mijn fototoestel niet gebruik, zodat ik het uitzicht met mijn eigen ogen kan zien, en niet door een lens! Sommige foto’s bewaar je gewoon je leven lang in je hoofd, zonder dat ze een tastbare herinnering hoeven te zijn.